Author(s):
محمدرضا کریمی والا
Abstract:
نواندیشی دینیِ روشمند، در تقابل با التقاط و تفسیر به رأی و نفی هر گونه جمود و تحجر؛ با هدف تجویز مکتب اسلام به عنوان آیینی جامع، جاودانه و جهانی و در چارچوب ضوابط و اسلوب آزاد اندیشی دینی؛ پدیده‌های عصری را در محک محکمات دینی قرار داده و نتیجه آن یعنی تکثر قرائت‌ها را صرفا در متغیرات و متشابهات و البته ضابطه مند و مجتهدانه مجاز می‌شمارد. نواندیشی دینی با چنین رویکردی، اصالت خود را در پایبندی به اصول و بازگشتی خردورزانه و ضابطه مند به سنت‌های ارزشمند دینی می‌داند. در این پژوهش با شیوه تحلیلی ـ اسنادی، ضمن تبیین نواندیشی دینی روشمند و تفارق آن با دگراندیشی التقاطی، بنیادگرایی و سنت گرایی دینی؛ با الهام از آموزه‌های دین مبین اسلام، بایستگی‌های آزاد اندیشی دینی جهت کشف و ادراک حقیقت، به عنوان ابزار ظهور نواندیشی دینی روشمند، بازشناسی می‌شود.
Keywords:
نواندیشی دینی روشمند، آزاد اندیشی دینی، دگراندیشی التقاطی، بنیادگرایی دینی، سنت گرایی دینی.