مدرس دانشگاه فرهنگیان هرمزگان، تاکید کرد: یکی از مهم‌ترین عوامل جلوگیری از درگیری و دشمنی در میان افراد، رعایت ادب و احترام در گفتار و رفتار با یکدیگر است.
به گزارش ستاد خبری سی و هفتمین کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی، دکتر نرگس میرزاده، مدرس دانشگاه فرهنگیان هرمزگان در سخنانی در وبینار سی وهفتمین کنفرانس بین‌المللی وحدت اسلامی به سیره مدارای پیامبراسلام صلی الله علیه اشاره کرد و بیان داشت: رویکرد پیامبر بزرگوار اسلام در برخورد با مذاهب اسلامی مبتنی بر رعایت احترام متقابل و پرهیز از منازعه و توهین بود.
وی افزود: دشمنان اسلام راه‌های مختلفی را در پیش گرفتند تا بین مسلمانان و مذاهب اسلامی و در مجموع میان همه ملت‌های جهان تفرقه، کینه و دشمنی به وجود بیاورند و به دنبال سست کردن قوای اتحاد و اقتدار مسلمانان و اتحاد جامعه انسانی هستند بنابراین مسلمانان باید هوشیار باشند که زمینه‌ای برای نفوذ دشمن و عملی کردن نقشه‌هایش فراهم نشود.
میرزاده با بیان اینکه انسان موجودی اجتماعی است و در همه عرصه‌های زندگی به تعامل با دیگران نیاز دارد، افزود: انسان برای اینکه بتواند به حیات اجتماعی خود ادامه دهد، چاره‌ای جز مدارا با دیگران و به رسمیت شناختن تفاوت‌ها و اختلافات ندارد؛ زیرا وجود اختلاف امری بدیهی و طبیعی است.
وی افزود: این اصل انسانی از سوی همه شریعت‌های الهی به ویژه اسلام بسیار مورد توجه و تاکید واقع شده که انسانها علی رغم وجود اختلاف عقیده با مدارا و ملایمت با یکدیگر رفتار کنند. مصادیق و جلوه‌های زیادی از این سلوک اخلاقی و رفتار پسندیده اجتماعی در سیره پیامبر اسلام صلی الله علیه وجود دارد و آن بزرگواران بر ضرورت بروز این اخلاق پسندیده در همه رفتارهای فردی و اجتماعی و در همه عرصه‌های فکری، اخلاقی و حقوقی تاکید داشتند.
او ادامه داد: خداوند در قرآن کریم در آیه ۱۵۹ سوره آل عمران خطاب به پیامبر اسلام می‌فرماید: «فبما رحمه من الله لنت لهم و لو کنت فظا غلیظ القلب لانفضوا من حولک فاعفوا عنهم و استغفر لهم و شاورهم فی الامر». پس به برکت رحمت الهی با آنان نرم خو شدی و اگر تند خو و سخت دل بودی قطعاً از پیرامون تو پراکنده می‌شدند. پس از آنان درگذر و برایشان آمرزش بخواه و در کارها با آنها مشورت کن.
وی افزود: بر اساس این آیه، بی‌توجهی به این اصل اخلاقی، حتی اگر از سوی پیامبر اسلام هم صورت می‌گرفت، به عدم اقبال به رسالت ایشان می انجامید. طبق این آیه، نرمخویی در رفتار و گفتار عملاً از رحمت‌های الهی است که به مسلمانان ارزانی شده و آنها باید در عمل از آن مراقبت کنند.
این مدرس دانشگاه با اشاره به اینکه امامان بزرگوار به عنوان میراث داران واقعی پیامبر اسلام صلی الله علیه به این آموزه قرآنی توجه ویژه‌ای داشتند، افزود: خوش خلقی، خوشرویی، مهرورزی، و نگاه مهربان نسبت به دیگران آثار بسیار مثبتی دارد؛ از جمله باعث جلب محبت افراد و هدایت آنها به دین اسلام و افزوده شدن بر دوستان و کم شدن از تعداد دشمنان می شود.
میرزاده بر ضرورت پرهیز از هر نوع پرخاشگری و منازعه و ناسزاگویی تاکید کرد و اظهار داشت: یکی از مهم‌ترین عوامل جلوگیری از درگیری و دشمنی در میان افراد، رعایت ادب و احترام در گفتار و رفتار با یکدیگر است. حتی اگر دو نفر که با هم دوست صمیمی هستند و قصد ارائه بیان حقیقت را برای یکدیگر دارند، اگر در بیان خود از تعابیر گزنده استفاده کنند، این بیان نه تنها مقبول و پسندیده نخواهد بود بلکه سبب تیره شدن رابطه دوستی و به وجود آمدن کینه و دشمنی می‌شود. رعایت این مسئله در قرآن کریم به عنوان یک اصل محکم اخلاقی مطرح است.
وی افزود: خداوند در سوره اسرا در آیه ۵۳ می‌فرماید: «به بندگانم بگو به نیکوترین شیوه سخن بگویند و سفارش می‌کند که مراقب باشند مبادا تحت تاثیر وسوسه‌های شیطان قرار بگیرند چرا که شیطان از آغاز هم دشمنی آشکار برای بشریت بوده است».
میرزاده با بیان اینکه امامان معصوم نیز همواره تلاش می‌کردند با پیروان خود برخوردی هدایتگرانه داشته باشند، ادامه داد: این بزرگان به اصحاب خود توصیه می‌کردند که نه تنها از هرگونه پرخاشگری و ناسزاگویی با افرادی که آشکارا با اسلام دشمنی می‌ورزند، خودداری کنند بلکه با صبر و حوصله عمل ناشایست آنها را گوشزد کنند.
او همچنین در ادامه پیشنهاداتی مطرح کرد و افزود: باید به تأسی از رفتار مداراجویانه ائمه اطهار برای نسل جوان برنامه ریزی داشته باشیم و آنها را در مسیر آموزش درست و متعالی قرار دهیم. در این راستا وزارت آموزش و پرورش باید بر این مهم تمرکز کند و همچنین از ظرفیت حوزه علمیه کمک بگیرد.
وی افزود: برگزاری کنفرانس های متعدد در سطوح ملی و بین المللی برای مدیران ارشد، مدیران میانی و کارشناسان نیز می تواند به ایجاد شناخت درست از مبانی اخلاقی اسلام برای ایجاد وحدت کمک کند.
این مدرس دانشگاه همچنین تصریح کرد: در سطح دانشگاه نیز باید برای جوانان کارگروه هایی تشکیل شود و از ظرفیت علمی اساتید، مدرسان و کارشناسان مذهبی تمام وقت برای آموزش استفاده شود. این امر می تواند همچنین در فضاهای غیر رسمی مانند خوابگاه های دانشجویی، مکان های تفریحی و اردویی دنبال شود. این اقدامات به رفع ابهامات و تقویت شناخت از ارزش های فرهنگی کمک شایانی خواهد کرد.
