استاد حوزه علمیه خواهران قم با اشاره به اعتقاد و ایمانی که برخی از بزرگان اهل سنت نسبت به ائمه داشتند، خاطرنشان کرد: این اعتقاد به دلیل رفتار ائمه با اهل سنت بوده که با آنها رفتاری الهی و خداپسندانه داشتند.
به گزارش ستاد خبری سی و هفتمین کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی، مجتهده معصومه گلگیری در نخستین وبینار سی و هفتمین کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی اظهار کرد: درباره لزوم انسجام و ارتباط عمیق در میان مسلمانان جای هیچ گونه تردیدی نیست. زیرا کتاب آسمانی ما با ندای بلند فرموده "وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَّهِ جَميعًا وَلا تَفَرَّقوا " : ای مسلمانان باید به ریسمان الهی متمسک شوید.
وی ادامه داد: خداوند می فرماید: ولا تفرقوا؛ زیرا اگر به این ندای الهی و فرمان عمیق الهی توجه نشود، قطعا به دنبال آن تفرقه حاکم خواهد شد، که قرآن در این زمینه فرموده: "ولا تنازلوا فَتَفشَلوا وَتَذهَبَ ريحُكُم" اگر با یکدیگر پیوند عمیق و وثیق نداشته باشید، در نتیجه کار شما به نزاع و تنازع یعنی دعوای طرفینی و دائمی می کشد که در نتیجه همه شما به سستی خواهید گرایید و امت شما و حیثیت و آبروی شما در میان جوامع بشری از بین خواهد رفت.
وی با بیان اینکه خداوند فرموده :"إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً" شما امت واحد هستید؛ خاطرنشان کرد: اینکه هر یک از شما مذهب خاصی دارد نباید موجبات تفرقه و از هم گسستن شما شود چرا که اگر گسستگی در شما ایجاد شد، رخنه ای در شما ایجاد می شود و در برابر دشمنان و بدخواهانتان هیچ گونه موضع مستحکمی نخواهید داشت. در حالیکه شما باید به تعبیر قرآن در سوره فتح، بنیان محفوظ باشید یعنی نفوذ ناپذیر باشید.
مجتهده گلگیری با اشاره به اینکه قرآن، منشور و دستور العمل زندگانی ما است و از آن نمی شود روی برتافت، اظهار کرد: باید به دستور پیامبر اکرم(ص) و بزرگان دین هم توجه کنیم. نبی اکرم(ص) همواره ما را به همبستگی و هم افزایی دعوت کردند و در مذهب تشیع، ائمه ما دستورات وثیق و مستحکمی دارند برای اینکه مسلمانان به بهانه مذاهب گوناگون متفرق نشوند. ما این حقیقت را هم در گفتار و هم در سیره عملی آنها مشاهده می کنیم.
وی افزود: به عنوان مثال ائمه ما با وجود اینکه در خصوصیاتی از نماز، بین نماز شیعه و نماز غیر شیعه تفاوت وجود دارد، اما همه این ها را نادیده گرفتند و فرمودند که در نمازهای برادران دینی خود شرکت کنید و قرآن هم فرموده: "إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ" همه مسلمانان برادرند. این اصل برادری بین مسلمانان و مؤمنان خدا و رسول او است که نباید فراموش شود.
وی ادامه داد: این سیره ائمه ما تنها به اینجا ختم نمی شود. ما گفتارهای مهمی از این بزرگواران دیدیم و رفتارهایی را از این بزرگواران مشاهده کرده ایم که باید آنها را سرلوحه مسیر خود در مسئله دینداری قرار دهیم. ما باید بدانیم که دین و مذهب ما یک مذهب کامل و کاملا حقیقت نگر و صلح طلب بوده و معتقد است که هر چه بیشتر باید بر شمار دوستان بیفزاییم و زمینه های دشمنی و عداوت را باید از میان برداریم.
وی با اشاره به آیه ای از قرآن کریم در مقوله وحدت و همبستگی بین همه جهانیان و پیروان همه ادیان گفت: خداوند فرموده است: "قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا": ای پیروان ادیان آسمانی همه شما با ما مسلمانان گرد هم آییم به خاطر یک کلمه مشترک و آن کلمه مشترک، عبارت است از پرستش خدای یگانه و اینکه شرک نورزیم.
مجتهده گلگیری افزود: اگر اسلام چنین نظر بلندی دارد که همه ادیان آسمانی را هم دعوت می کند به این که در یک کلمه مشترک با هم همراهی کنند، بدون تردید در میان مسلمانان این اشتراک و وحدت را بیشتر می خواهد. قرآن در سوره حجرات نیز همه مسلمانان و مؤمنان را برادر خوانده و در روایات ما هم از امام صادق نقل شده است که غیر شیعه را برادر خوانده و همه شیعیان، خودشان را به محبت کردن و فراخواندن همه مسلمانان بر سر سفره دین و قرآن کریم و اتحاد در افکار و رفتار دعوت کردند.
وی با اشاره به اعتقاد و ایمانی که برخی از بزرگان اهل سنت نسبت به ائمه داشتند، خاطرنشان کرد: این اعتقاد به دلیل رفتار ائمه با اهل سنت بوده که با آنها رفتاری الهی و خداپسندانه داشتند.
استاد حوزه علمیه خواهران قم با بیان اینکه یکی از راه های جدی تر کردن مسئله تقریب، پژوهش در این راستا است، گفت: ما باید به دنبال علل و موانعی باشیم که نگذاشتند بزرگان اهل سنت با امام صادق(ع) صد درصد همراهی کنند. ما باید این عوامل را پیدا کنیم. مثلا ببینیم آیا عوامل شخصی بوده یا مسائل اجتماعی و شاید عوامل سیاسی بوده است. یعنی با نظری باز، پژوهشگرانه، بدون تعصب باید پژوهش کنیم. شاید گره هایی وجود داشته باشد که بر اساس پژوهش های ما آن گره ها گشوده شود و قلوب ما مسلمانان هر چه بیشتر به یکدیگر نزدیک شود و تقریب بین مذاهب به شکل بسیار جدی تری بیش از آنچه تصور می کنیم، حاکم شود و ما به راه های جدیدی برای تقریب دست پیدا کنیم.
