به گزارش ستاد خبری سی و ششمین کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی، صلاح الدین مستاوی، دبیر کل شورای عالی اسلامی تونس در سخنانی در وبینار ششم سی و ششمین کنفرانس وحدت که از سوی مجمع جهانی تقریب برگزار می شود، رابطه مؤمنان با یکدیگر را یک رابطه برادرانه و صادقانه توصیف کرد و اظهار داشت: وحدت اسلامی موضوعِ روز جهان اسلام است و نیاز به بحث و بررسی فراوان دارد تا چراغ راهی در مسیر امت اسلامی باشد. جهان اسلام در شرایط کنونی شاهد جدایی‌ها، شکاف‌ها، اختلافات و منازعات در صفوف امت اسلامی است و به دنبال آن خون‌های زیادی ریخته و جان‌های زیادی ستانده می‌شوند. آن هم از سوی کسانی که شعارهای دینی سر می‌دهند. این درحالی است که رسول خدا (ص) در حجة الوداع در سخنان خود خطاب به مسلمانان از حرام بودن ریختن خون مسلمانان سخن گفتند. پیامبر اکرم (ص) این خطبه موثق و این وصیت جامع را از روی هوا و هوس بیان نکردند. این توصیه ناشی از علم و آگاهی پیامبر اکرم (ص) به غیب و اطلاع ایشان از وضعیتی بود که امت اسلامی در آخر الزمان بدان دچار می شد. منظور از این وضعیت همان شکاف، جدایی، تفرقه و منازعه میان مسلمانان است. کسانی که مسیر تفرقه و منازعه در امت اسلامی را می‌پیمایند، فراموش کرده‌اند که خداوند متعال در قرآن کریم فرموده است: «إِنَّ هذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً واحِدَةً وَ أَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ» این امت شماست که امتی یگانه است و من پروردگار شما هستم پس مرا بپرستید. خداوند همچنین در آیه‌ای دیگر فرموده است: «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا» به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید. همه این آیات شریفه و احادیث نبوی، به مسلمانان قاعده زیبای برادری اسلامی را یادآوری می کند. در همین راستا خداوند متعال در قرآن کریم آورده است: «انما المؤمنون إخوة» مسلمانان با یکدیگر برادرند. بنابراین رابطه برادری میان مؤمنان یک رابطه بسیار قوی بوده و از هر رابطه‌ای که بر رنگ، زبان، قومیت و نژاد مبتنی باشد، مستحکم‌تر است.
وی با بیان این که انسان‌هایی که قلب‌ها و دل‌هایشان سرشار از ایمان شده، یک خدای واحد را می‌پرستند و یک قبله واحد، یک کتاب و یک پیامبر واحد دارند، افزود: با وجود این اشتراکات چرا مسلمانان باید با یکدیگر منازعه و اختلاف داشته باشند؟ ما باید راهکارهای عملی و اجرایی را در مسیر تحقق صلحِ فراگیر معرفی کنیم. کلمه «سلام» در فرهنگ لغت عربی که به معنای صلح است، یکی از اسماء خداوند تبارک و تعالی محسوب می‌شود. این همان کلمه‌ای است که مسلمانان به وسیله آن به یکدیگر درود می‌فرستند و می‌گویند: سلام علیکم و رحمة الله و برکاته. کلمه «سلام» یکی از اسامی بهشت نیز هست. مؤمنان دعا می‌کنند: «خدایا سلام نام توست و سلامت خلق از جانب توست و براى توست، ما را وارد بهشت خود کن که دارالسلام است». رابطه مؤمنان با یکدیگر یک رابطه برادرانه و صادقانه است. نتیجه و ثمره ارزشمند این رابطه محبت است. انسان زمانی یک مؤمن واقعی خواهد بود که بتواند آنچه را که برای خود دوست می‌دارد برای سایر مؤمنان نیز دوست بدارد و آنچه را که برای خود نمی‌پسندد، برای دیگر مؤمنان نیز نپسندد. رسول خدا (ص) راه تحقق این محبت و نهادینه شدن آن میان مؤمنان را نشان داده‌اند. نقل است که ایشان سؤال کردند: «آیا می‌خواهید راهی را به شما نشان دهم که محبت را در میان‌تان حاکم کند»؟ طبیعتا مخاطبان به رسول خدا پاسخ دادند: «بله:». ایشان در ادامه جواب دادند: «صلح را در میان خود ترویج کنید و کاری کنید که صلح همه جا را فرا گیرد».
او با اشاره به این که انسانها به طور ذاتی اهل ظلم و ستم و تجاوز نیستند، اظهار داشت: شایسته است که انسان نه تنها برای برادران مسلمانش که برای همه انسان ها اهل صلح و حافظ امنیت باشد. پیامبر اسلام (ص) روایت کردند که پروردگار عزوجل فرمود: «ای بندگانم! من ظلم کردن را بر خود حرام کردم و آن را در میان شما نیز حرام انگاشتم ، پس ظلم نکنید». کما اینکه خداوند عزوجل در قرآن کریم صراحتا فرموده است: «وَلَا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ» تعدی و تجاوز نکنید که خداوند تجاوزکاران را دوست ندارد. همچنین در آیه شریفه دیگری از قرآن کریم آمده است: «مَنْ قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الْأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا وَمَنْ أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعًا» هر کسی انسانی را جز برای حق، قصاص یا بدون آنکه فسادی در زمین کرده باشد، بکشد، چنان است که همه انسان ها را کشته و هر کسی انسانی را از مرگ برهاند و زنده بدارد، گویی همه انسان ها را زنده داشته است. تمامی این آیات باید به مثابه دستور العملی برای مسلمانان باشند. این آیات باید خط مشی مسلمانان در زندگی روزمره‌شان و نیز در روابط‌شان با یکدیگر باشد. بدین‌وسیله مسلمانان همچون برادر در کنار یکدیگر زندگی کرده و در برابر ظلم و جورِ متجاوزان ایستادگی می‌کنند. در این صورت، دیگر رنگ، قومیت، نژاد و مذهب افراد وجه تمایز آنها با یکدیگر نیست.
دبیر کل شورای عالی اسلامی تونس با اشاره به اینکه راهکارهای عملی تحقق صلح و پرهیز از منازعه و تفرقه بسیار هستند و از جمله آنها تعلیماتی است که فرزندان نورسیده از والدین‌شان دریافت می نمایند، ادامه داد: واقعیت این است که مادر در زمینه آموزش فرزندانش در رابطه با حب و دوستی، صلح و دوری از ظلم و تجاوز، نقش مهمی دارد. اگر تمامی خانوادهها در سراسر کشورهای جهان اسلام، فرزندان خود را بر مبنای همین ارزش‌های والا تربیت کنند، آنگاه صلح در همه جا فراگیر می‌شود. اینها جملگی ارزش‌هایی هستند که همگان بدون استثنا بدان نیاز دارند. همه ما در قبال این ارزش‌ها مسئول هستیم. در کنار نقش مادر و خانواده، نقش دانشگاه‌ها، دانشکدهها، مؤسسات فرهنگی، مدارس، مساجد، حوزه‌های علمی، هیئت‌های عزاداری و ... برجسته است. اگر تمامی این تلاش‌ها در کنار یکدیگر و به عنوان مکمل یکدیگر انجام شوند، آنگاه راهکارهای عملی برای تحقق صلح، اجرایی می‌شوند. در این شرایط است که عرصه برای نهادینه ساختن صلح و برچیدن ظلم و تجاوز فراهم می‌گردد و همه مسلمانان، برادرانه در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند؛ بدون اینکه کوچکترین تفرقه و شکافی میان آنها وجود داشته باشد.
او همچنین تصریح کرد: همه کشورهایی که در همسایگی یکدیگر قرار دارند باید تلاش خود را برای حاکم شدن صلح در میان‌شان به کار گیرند. این همان خط مشی‌ای است که باید در پیش گرفته شود. اگر همگان بر مبنای این خط مشی حرکت کنند، آنگاه قادر به مقابله با تجاوزکاران خواهند بود. تنها در این شرایط است که کشورهای اسلامی می‌توانند ظلم و تجاوزِ ظالمان و تجاوزکاران را به خودِ آنها بازگردانند. اگر مسلمانان، وحدت و انسجام داشته باشند آنگاه خود در زمینه صلح، الگو خواهند بود و یک تصویر زیبا از اسلام را به بشریت ارائه می‌دهند؛ تصویری که سرشار از محبت، همبستگی و یکپارچگی است. لذا لازم است که مسلمانان وحدت را در صفوف خود حفظ کرده و در مسیری که رضای خداوند را تأمین می‌کند، گام بردارند. طبیعتا گام برداشتن در این مسیر، برای آنها خیر و عزت را به دنبال دارد. نباید این واقعیت را نادیده گرفت که مسلمانان از امکانات مادی و معنوی بسیاری برخوردار هستند. در حال حاضر، مساحت جغرافیاییِ وسیع و استراتژیکی در اختیار مسلمانان قرار دارد. در همین حال، آنها دارای نیروی انسانی بسیار و منابع طبیعی فراوانی هستند. اگر کشورهای جهان اسلام به درستی از این امکانات و ثروت‌ها بهره‌برداری کنند، می‌توانند معادلات را تغییر داده و امت اسلامی را به آنچه که در طول چند دهه گذشته از آن محروم مانده است، برسانند.
