تاریخ زندگی بشر از همان ابتدا همراه با نزاع، جنگ و خونریزی بوده است. به همین سبب باعث خسارتهای مالی، روحی روانی و جانی فراوانی شده است. برقراری صلح و رفع منازعات همواره دغدغه بشر بوده است. از این رو، دانشمندان بسیاری نظریههای متعددی را مطرح کردهاند. برخی از سردمداران دولتها، حکومتها و اندیشمندان از صلح سخن گفتهاند، صلحی که گاهی در آن جنگ، خونریزی، غارت مجاز دانسته شده است. اما دین مبین اسلام با ارائهی راهکارهای برگرفته از کتاب و سنت، حل مساله را برای رفع جنگ و نزاعها در جوامع بشری ارائه میدهد که با پیروی از آن میتوان جوامع جهانی را در پرتو صلح مدیریت کرد. برای درک این مهم نیازمند بررسی دقیق راهکارها و روش عملیاتی کردن آنها در عرصهی اجتماع هستیم. همدلی و همدردی اسلامی و پرهیز از تنشها و منازعات یکی از راههای عملی رسیدن به وحدت و همگرایی اسلامی و در نهایت صلح و سازش میباشد. این مقاله میکوشد با استفاده از آیات قرآن کریم و احادیث پیامبرخدا و روش توصیفی ـ تحلیلی به بررسی ارتباطات معنایی و نقش آن در تحکیم وحدت اسلامی بپردازد چرا که اسلام ابعاد و محورهای مختلف ارتباطی انسان را مورد توجه قرار داده است و محور اصلی تنظیم روابط انسانی و سامان بخشیدن به آن را؛ همدلی و همدردی میداند که از خانواده آغاز میشود و به جامعه میرسد و این خود مقدمه عدم منازعه و تنش و تشنج و بحران میباشد. دین اسلام مهمترین مبنای فکری خود را احسان و همدلی قرار داده است و.قرآن کریم در فراخوانی عمومی، جامعه را دعوت به صلح میکند.
نویسنده(گان):
دکتر محمود ویسی و سمیه امینی
چکیده:
کلیدواژه:
همدلی، همدردی، صلح، تنش، نزاع
بارگیری متن کامل