محمود ویسی، عضو هیئتعلمی دانشگاه مذاهب اسلامی تأکید کرد: «اختلاف باید به شکلی مدیریت شوند که ما را به سمت تکامل و کمال در شخصیت و اخلاق و ایمان ببرد».
به گزارش ستاد خبری سی و هفتمین کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی، محمود ویسی، عضو هیئتعلمی دانشگاه مذاهب اسلامی، در وبینار سی و هفتمین کنفرانس بینالمللی وحدت اسلامی با بیان این که اختلاف به دو گونه کمالزا و خصومتزا تقسیم میشود، گفت: «ذات اختلاف به خودی خود مذموم و نکوهیده نیست، مگر آنکه خصومتزا باشد».
وی افزود: «هر جایی که ما شاهد تخاصم و کشمکش و البته نزاع و درگیری باشیم، آنجا اختلاف خصومتزا وجود دارد که مربوط به اهل جهنم است».
ویسی درخصوص اختلاف کمالزا گفت: «در این اختلاف صاحب دو مذهب درباره اختلافی که درخصوص یک قضیه دارند، مستندات خاص خود را مطرح میکنند که یا به جمع بندی میرسند یا همدیگر را معذور میدانند. طبق قاعده طلایی دعوت اسلامی که ( نتعاون فیما اتفقنا علیه ) برآنچه که مورد اتفاق است تعاون و همکاری میکنیم (ویعذر بعضنا بعضا فیما اختلفنا فیه) و در مواردی که اختلافی است و استدلالهایمان همدیگر را پوشش نمیدهند، همدیگر را معذور میدانیم».
وی ادامه داد: «قاعده دوم دعوت اسلامی در راستای تقویت بنیادهای اتحاد امت اسلامی این است که (اختلافاتنا الفقهیه لاتاثر فی علاقتنا الاخویه ) یعنی اختلافات فقهی ما در حوزههای فقهی مختلف هرگز نباید بر روابط اخوی و ایمانی ما اثری بگذارد».
ویسی تأکید کرد: «ما باید اختلاف را به شکلی مدیریت کنیم که ما را به سمت تکامل و کمال در شخصیت و اخلاق و ایمان ببرد، اینجاست که ادب اختلاف کاملا واضح و روشن میشود. پس قرار نیست ما اختلاف نداشته باشیم، بلکه باید اختلافاتی داشته باشیم که ما را به تکامل و توسعه شخصیتی برساند».
وی افزود: «تحمل همدیگر، پذیرفتن همدیگر و فراتر از آن دوست داشتن همدیگر سه اصلی هستند که دگرپذیری بر آنها بنا میشود و دگرپذیری را در ما قوت میبخشد».
ویسی با بیان این که مدیریت اختلاف و رعایت عدم اختلاف در سیره پیامبر و صحابه و آل کرامش کاملا مشهود و قابل استفاده است، اظهار داشت: انسان اگر در دنیا بخواهد به اختلافات تنشزا و بحرانزا و خصومتزا دامن بزند، همان کاری را انجام داده که اهل جهنم در قیامت انجام میدهند؛ لذا باید در این دنیا مانند اهل بهشت با همدیگر تعامل کنیم، در کنار هم باشیم، همدیگر را بپذیریم و فراتر از پذیرش، همدیگر را دوست بداریم تا بتوانیم آنچنان که شایسته و بایسته است، پیروان راستین و صادقی برای سنت و سیره پیامبر (ص) و خاندان و اصحابشان باشیم.