نگرش اسلام به پدیده تروریسم

بی‌تردید، برای تمرکز یافتن به بحث«تروریسم» ناچار باید تعریفی از آن ارائه داد تا ماهیت آن به خوبی مشخص گردد، تروریسم اصطلاحی است که در میان اندیشمندان سیاسی و حکومت‌ها، اجماع بر تعریفی واحد، از آن وجود ندارد و تمامی تعاریفی که از تروریسم ارائه شده است، تعاریف گوناگونی است که با تعبیری منفی به کار رفته‌اند تا اعمال تهدیدآمیز، خشونت‌بار، ظالمانه و مخفیانه‌ی به کار گرفته شده از سوی گروه‌های دولتی خودجوش سیاسی را توصیف نمایند. از علل اساسی نبود اجماع بر سر تعریف تروریسم، در تضاد بودن منافع برخی از کشورهای درگیر تروریسم می‌باشد چرا که بسیاری از اقدامات تروریستی با حمایت و پشتیبانی خود دولت‌های درگیر شکل می‌گیرد. 
از نظر اسلام، انسان دارای کرامت ذاتی است و خون او محترم شمرده شده، مگر آن‌که افرادی با اختیار، حرمت خود را شکسته، خون خود را مباح سازند. قرآن کریم به این مسئله اشاره کرده و افرادی را از دایره حرمت انسان خارج کرده است. برای مثال، شخصی که دیگری را از روی عمد بکشد اولیای دم حق دارند او را قصاص کنند. وجوب نگه‌داشتن حرمت انسان کلی است و نهی از شکستن آن شامل ترور و غیر آن مثل قتل آشکارا، شکنجه، اذیت و آزار انسان به هر شکل ممکن می‌شود. البته به طور خاص نیز در برخی روایات، از فتک، محاربه و غدر نهی شده است که برخی از روایات در خصوص صحنه جنگ و نبرد با دشمن وارد شده است.