فتوای مذهب پنجم و نقش آن در پیشبرد وحدت و تقریب اسلامی

وحدت اسلامى و تقریب مذاهب، آرمانى است که همه مصلحان امت اسلامى و طلایه‌داران بیدارى اسلامى آن را سر‌لوحه اهداف و آرمان‌ خود قرار داده‌اند. تجربه فعالیت های تقریبی و وحدت نگر از زمان سید جمال الدین تا کنون، هر پژوهشگر  و محقق علاقمند در این حوزه را به این نتیجه می رساند که بهترین و اصلیل ترین راه تقریب مذاهب – که بدون آن دیگر راهکارها یقینا بدون نتیجه خواهد بود- تقریب فقهی و استفاده از ظرفیت فتوا است. اما مقصود از فتوا تلاش برای اشتراک در آراء بسیار جزئی فقهی نیست. بلکه نوع فتوا باید از سنخی باشد که اولا مخاطبان عام را شامل شود و ثانیا در جهت ترویج مدرا و پذیریش دیگری و تشویق به تمسک به غایات اصلی دین باشد. کارآمدترین فتوای لازم در این باب فتوای «پذیرش شیعه به عنوان مذهب پنجم و نگاه متقابلی شیعیان به مذاهب فقهی اهل سنت» است. که در این مقاله سعی شده است چرایی اهیمت این فتوا بررسی شود