همدلی و همدردی میان مسلمانان یک وظیفه دینی و یک امر اخلاقی سترگ و بزرگ است که رعایت آن بر هر مسلمانی چه فرد باشد یا گروه لازم و ضروری است. بر کشورهای اسلامی لازم است در قبال یک‌دیگر خویش این همدلی و همدردی را رعایت کنند، زیرا بدون رعایت چنین امری نمی شود برای شخص، مؤمن کامل و برای یک کشور، اسلامی گفت زیرا بر این امر در روایات بسیاری تصریح شده است.
این همدلی و همدردی بین الإسلامی مرهون یک سلسله مبانی است که در رأس آن‌ها: "ولاء و براء"، "توحید کلمه"، "برادری اسلامی"، "حمایت و مساعدت" قرار دارد. هر گونه تعامل یک انسان مسلمان با مسلمان دیگر چه فرد باشد یا گروه باید بر بنیاد این مبانی باشد و با در نظرداشت آن‌ها با مسلمانان دیگر همدردی و همدلی داشته باشد.
هدف این مقال تبیین جایگاه و اهمیت همدلی و همدردی میان مسلمانان و کشورهای اسلامی است و تعیین مبانی آن است، باشد تا این کشورها بتوانند عظمت و بزرگی و جایگاه گذشتة خویش را در جهان معاصر مجدداً به دست آورند.
نتیجة این پژوهش نشان می‌دهد که همدلی و همدردی یکی از اصلی‌ترین مبانی و بنیادهای تعامل میان مسلمانان و سرزمین‌های مختلف و گوناگون اسلامی است و یک وظیفه و فریضه الزامی به شمار می‌رود که رعایت آن بر همه لازم و ضروری است.
المؤلفون:
شمس الدین ابراهیمی
المستخلص:
الكلمات الرئيسية:
اخوت، وظیفه، هم دلی، هم دردی